Σοφία Βέρα

ΓΙΑ ΤΗ ΣΟΦΑΡΑ, ΡΕ ΓΑΜΩΤΟ

Τη Σοφάρα τη γνώρισα μαθήτρια, στα 17 της. Μας την κουβάλησε στο σπίτι ο ΚάΜαξ, όπως και τόσες άλλες…

Παρουσιάζοντάς την είπε: Η Σοφίτσα είναι πανέξυπνη και ευπροσήγορη!
Τα επόμενα χρόνια, η Σοφία ερχόταν σχεδόν καθημερινά στο σπίτι, και καθόταν σε μια γωνιά αμίλητη καπνίζοντας και παρακολουθώντας το τι λέγαμε και τι κάναμε εμείς οι μεγαλύτεροι. Όταν η ώρα έφτανε 10 μ.μ., σηκωνόταν, χαιρέταγε βιαστικά κι έφευγε για να πάει σπίτι πριν τις 10 και μισή, γιατί ο πατέρας-αφέντης θ’ αγρίευε.
Μια Κυριακή απόγευμα ήμασταν σπίτι ο Λίμπερος, ο Κάμαξ κι εγώ, όταν χτύπησε το τηλέφωνο. Ήταν η Σοφία που ήθελε να μάθει τι κάνουμε και ο Κάμαξ της αμόλησε μια μπαρούφα ότι και καλά είμαστε έτοιμοι να κάνουμε παρτούζα και αν γουστάρει ας κοπιάσει. Εκείνη ενθουσιάστηκε και είπε χλιμιντρίζοντας έεεεεφτασα! Πράγματι σε λιγότερο από 10 λεπτά με ταξί βρισκόταν στο σπίτι και όταν είδε εμάς τους τρεις να παρακολουθούμε ποδόσφαιρο στην τηλεόραση, δεν είπε τίποτα παρά μόνο κάθησε δίπλα και παρακολουθούσε κι εκείνη. Κάποια στιγμή, κακιωμένη ίσως για την πλάκα που προηγήθηκε και με πρόσχημα την άσχημη τροπή του ματς ή κάποιο γκολ που χάθηκε με κοπάνησε με δύναμη στα αχαμνά με μια ματσόλα που κράταγε φωνάζοντας: «Α, να χαθείς κουτσάλογο». Δεν είπα τίποτα, μόνο δαγκώθηκα και πήγα κι έβαλα παγάκια για να συνέρθω. Κι αργότερα, για να ολοκληρώσει την εκδίκησή της, διέδωσε σε όλο το γνωστό θηλυκό πληθυσμό ότι η πούτσα του Κάμαξ είναι μελάτη, για το Λίμπερο είπε ότι είναι μικροτσούτσουνος, ενώ η δική μου πούτσα είναι σα φρυγανιά μετά από εκείνο το χτύπημα με τη ματσόλα. Παρ’ όλα αυτά εμείς, της Σοφούλας, δεν της κρατήσαμε κακία…

Αυτά για τότε, σήμερα η Σοφία διαπρέπει στα ιντερνετικά κύματα, έχει μεταμορφωθεί σε μια γοργόνα του ιντερνετικού αρχιπελάγους κι αν έχεις την ατυχία να τη συναντήσεις και δεν απαντήσεις σωστά στις τρεις ερωτήσεις που θα σου κάνει, αρχίζει και χτυπάει μανιασμένα την ουρά της, φυσώντας, ανεμοφουρφουρίζοντας και κραυγάζοντας: «Στον πάτο! στον πάτο!». Και το πιο πιθανό είναι να βρεθείς σούμπητος στον πάτο της πριν προλάβεις να πεις «κιχ» ανυποψίαστε διαδικτυακέ θαλασσοπόρε…

Όσο για μένα, από εκείνους και μετά τους καιρούς το κάνω μόνον με τοστιέρες!

Από το γάτο που χάνεται στο σκοτάδι…

***

*

Οι γάτες της οδού Αγίας Κυριακής