Το καλοκαίρι του 1980 περιπλανώμενος στα βουνά της Μονεμβασιάς, συνάντησα τον Ελεύθερο Κυνηγό, έναν Αμερικάνο ποιητή, που κατοικούσε σ’ ένα απλό κτίσμα μαζί με πάπιες, κότες, μια κατσίκα, ένα κουτσό γάιδαρο, και το χώρο αυτό τον είχε ανακηρύξει σε «Πανεπιστήμιο της Ζωής». Πότε πότε φιλοξενούσε και κάποιους λίγους μαθητές, συνήθως Αμερικάνους, που περνούσαν μαζί του λίγες βδομάδες και μάθαιναν τρόπους επιβίωσης, γράψιμο, ποίηση και ιστορία της τέχνης.
Ο Ελεύθερος Κυνηγός ζούσε χωρίς αναστολές κι έκανε έρωτα με όλα τα έμβια του πλανήτη του, όπως ο ίδιος δήλωνε. Στις φλέβες του έρεε ινδιάνικο αίμα και όταν κάποτε τον κατηγορήσανε από το κοντινό χωριό για κλοπή με την οποία δεν είχε καμία σχέση, εκείνος έβαψε το πρόσωπό του με τα χρώματα του πολέμου και κατέβηκε από το βουνό για να πολεμήσει τους ενοικιαστές δωματίων που κρύφτηκαν έντρομοι στα σπίτια τους.
Το φθινόπωρο ήρθε μαζί μου στην Αθήνα όπου και τον συνέδραμα να τυπώσει ένα αυτοβιογραφικό κείμενο. Η πρόζα του τυπώθηκε σε δυο χιλιάδες αντίτυπα και την έστειλε με την υπογραφή του Φλουκ, του σκύλου του, Letters from Fluke ’s farm, σε φίλους και γνωστούς. Το κείμενο κατέληγε σε μια έμμεση έκκληση να βοηθήσουν ώστε να επιβιώσει το Πανεπιστήμιο της Ζωής και οι τρόφιμοί του.
Λίγες μέρες αργότερα, ο Terry Hanna που δεν είχε καθόλου αναστολές και μπορούσε να κάνει έρωτα με όλα τα έμβια του πλανήτη, συνάντησε τη Νύχτα του Μεγάλου Σεισμού (1981) στο Μετς της Αθήνας την αγγλίδα Molly, μια νεαρή ξυπόλητη εκατομμυριούχο και λίγες μέρες μετά έφυγε μαζί της στο Λονδίνο όπου έζησαν για κάποια χρόνια σε μια μαούνα του Τάμεση όπου και μεταφέρθηκε το Πανεπιστήμιο της Ζωής. Οι τσακωμοί τους έμειναν μνημειώδεις και συζητιούνται ακόμη και σήμερα από κείνους που έτυχε να περνούν από εκείνη ή ακόμη και την αντίπερα όχθη του ποταμού.
– Με αγάπη για τον υπέροχο φίλο, όπου κι αν βρίσκεται-
Τέος Ρόμβος
η ΤΡΥΠΑ 