Ο Justin Bieber είναι ένα usb stick 4.0 gb

Ο Justin Bieber είναι ένα usb stick 4.0 gb

του Στέλιου Παπαγρηγορίου

Ο Δημήτρης κοιτούσε μία τζαμαρία γεμάτη εικόνες με σουβλάκια και κάτι άλλα κρέατα και ντομάτες και σκέφτηκε «τι είναι αυτό;» και μετά σκέφτηκε τον εαυτό του που σκέφτηκε «τι είναι αυτό». Προσπέρασε έναν πολύ ψηλό τουρίστα που έμοιαζε να είναι Ρώσος και μετά μπήκε στο Marks and Spencer και πήγε μέχρι το τέρμα του καταστήματος, στον τρίτο όροφο με τα αντρικά ρούχα και κοιτούσε χωρίς να θέλει να αγοράσει κάτι, σχεδόν σαν να μην κοιτούσε τίποτα, απλά ήταν εκεί μαζί με τα ρούχα, το σώμα του ήταν εκεί μαζί με τα ρούχα.

Ένας υπάλληλος φαινόταν να τρέχει προς το μέρος του Δημήτρη και ο Δημήτρης άρχισε να πηγαίνει προς την αντίθετη κατεύθυνση και τότε ήταν που ο υπάλληλος έκανε μία μανούβρα και πήγε και μίλησε με μία τουρίστρια η οποία φαινόταν να είναι Ισπανίδα ή κάτι τέτοιο και ήταν κάπως ηλικιωμένη.

Ο Δημήτρης κοίταξε το email του στο iphone του. Κάποιος άγνωστος του είχε στείλει μία φωτογραφία του Justin Bieber να είναι ξαπλωμένος σε ένα κρεβάτι και να ακούει μουσική από κάτι μεγάλα ακουστικά συνοδευόμενη από ένα κείμενο που εξηγούσε γιατί δεν πρέπει να καταναλώνει Xanax σε αντίθεση με την κατανάλωση φούντας, η οποία φούντα, όπως υποστήριζε ο άγνωστος στο email, ήταν απείρως καλύτερη να την καταναλώνεις απ’ότι ήταν το Xanax. Ο Δημήτρης είχε άλλο ένα email στο inbox του και ήταν από την κοπέλα του την Μυρτώ. Του είχε στείλει την ιστορία της που ήθελε να ξαναδιαβάσει.

Στην ιστορία η κοπέλα του είχε μία ρομαντική σχέση με κάποιον ο οποίος λεγόταν Γιώργος, το ίδιο όνομα το οποίο ο Δημήτρης χρησιμοποιούσε για τον χαρακτήρα του πρωταγωνιστή στην τελευταία του αυτοβιογραφική νουβέλα.

Ο Δημήτρης θυμήθηκε μερικές νύχτες πριν που η Μυρτώ τον ρώτησε γιατί χρησιμοποιούσε το όνομα «Γιώργος» στη νουβέλα του. Είχε αισθανθεί λίγο μπερδεμένος και αναρωτιόταν γιατί η Μυρτώ τον ρώτησε κάτι τέτοιο. Μερικές στιγμές, καθώς διάβαζε την ιστορία της από το iphone του, κοιτούσε την ώρα στο χέρι του. Αισθάνθηκε πως η ιστορία έφτανε στο τέλος της και βίωνε μία ευχαρίστηση που έφτανε τα όρια της απόλαυσης όταν συνειδητοποίησε πως η ανανεωμένη ιστορία που του έστειλε η Μυρτώ είχε κάποια μέρη που δεν είχε διαβάσει πιο πριν.

Ο Δημήτρης βγήκε από τα Marks and Spencer και περπάτησε μέχρι ένα κατάστημα Γρηγόρης Μικρογεύματα. Στάθηκε στον τοίχο δίπλα από το κατάστημα με το ένα πόδι ψηλά να ακουμπάει στον τοίχο και την πλάτη του να ακουμπάει κι εκείνη στον τοίχο, διαβάζοντας την ιστορία της Μυρτώς από το iphone του. Μία φαινομενικά πολύ ενεργητική γυναίκα τον ρώτησε κάτι και εκείνος απάντησε «ναι, από εδώ περνάει για Μεσαμπελιές».

Ο Δημήτρης μπήκε στο κατάστημα Γρηγόρης Μικρογεύματα και κοίταξε μία γυναίκα που φορούσε γυαλιά και περίμενε δίπλα από την πόρτα της τουαλέτας. Ο Δημήτρης πήρε το βλέμμα του από πάνω της, πήγε στον πάγκο με τα φαγητά, πήρε μία χαρτοπετσέτα και βγήκε από το κατάστημα. Φαντασιώθηκε να περνάει με ορμή μέσα από την τζαμαρία.

Βγήκε από την πόρτα και μία άλλη γυναίκα με πολύ όμορφα χαρακτηριστικά τον ρώτησε σε ποιο λεωφορείο θ’ ανέβει. Όταν ο Δημήτρης άρχισε να της μιλάει μία άλλη γυναίκα με άσπρα μαλλιά είπε «Αυτός είναι για Μεσαμπελιές». Ο Δημήτρης άκουσε έναν υπάλληλο των ΚΤΕΛ να λέει «μία και σαράντα πέντε» και «χωρίς στάση» καθώς έδειχνε σε κάποιους επιβάτες το δρόμο για κάπου. Άνθρωποι άρχισαν να μιλάνε όλοι μαζί και να λένε πως ο δρόμος ήταν μπλοκαρισμένος και πως το λεωφορείο δεν είχε χώρο να περάσει. Ο Δημήτρης φαντασιώθηκε το λεωφορείο να κάνει κακά του στη μέση του δρόμου αλλά δεν ήξερε γιατί είχε αυτή την παράξενη σκέψη.

Ο Δημήτρης ρώτησε το πίσω μέρος του κεφαλιού μίας άλλης γυναίκας «είναι αυτό για Μεσαμπελιές;» και μία άλλη γυναίκα πίσω από τον Δημήτρη είπε «πιθανότατα αυτό είναι» και μετά η γυναίκα από πίσω του είπε άλλες τρεις προτάσεις που όλες περιείχαν τη λέξη «πιθανότατα». Ο Δημήτρης έκατσε στο πεζοδρόμιο, ο τελευταίος άνθρωπος στην ουρά. Ο Δημήτρης διάβασε πως η Μυρτώ μέσα στην ιστορία της δεν έχανε το ενδιαφέρον της για τον Γιώργο και πως καθόταν μέσα σε ένα αυτοκίνητο και πως εκείνο το αυτοκίνητο έκανε θορύβους και πως η Μυρτώ αντιλαμβανόταν εκείνους του θορύβους σαν τους θορύβους μέσα στην καρδιά της, κάτι σαν μεταφορά για την οργή της απέναντι στον Γιώργο.

Ο Δημήτρης διάβασε πως ο Γιώργος ξύπνησε μία μέρα και απλά «έψαχνε τα μπούτια της Μυρτώς».

Περπάτησε σε μία άλλη ουρά και εκεί ρώτησε έναν νεαρό άντρα εαν αυτό ήταν το λεωφορείο για Μεσαμπελιές και εκείνος είπε πως δεν ξέρει και μετά είπε κάτι άλλα πράγματα και ο Δημήτρης χαμογέλασε νευρικά και κοίταξε την οθόνη του τηλεφώνου του. Ο Δημήτρης άκουσε τον νεαρό άντρα να λέει «πως έτρεξε πάνω από 20 τετράγωνα για να έρθει εδώ». Ο Δημήτρης απομακρύνθηκε από τον νεαρό άντρα φοβούμενος πως τον είχε απογοητεύσει και πως η ανθρώπινη επικοινωνία τους δεν είχε επιτύχει κατά κάποιο τρόπο.

Ο Δημήτρης σκέφτηκε να κάνει livetweet την καθυστέρηση του στα ΚΤΕΛ. Ρώτησε μία νεαρή γυναίκα εαν ήξερε πιο ήταν το λεωφορείο για Μεσαμπελιές και η γυναίκα είπε πως δεν ήξερε και μετά ο Δημήτρης έκανε livetweet γράφωντας «Ρώτησα κάτι έναν άνθρωπο και εκείνος είπε όχι». Σκέφτηκε πως οι γυναίκες ήταν περίσσοτερες στα ΚΤΕΛ απ’ ότι οι άντρες.

Μετά από μερικά λεπτά είδε την νεαρή γυναίκα να τον πλησιάζει και να του λέει «Είναι εκείνο εκεί πίσω από το περίπτερο». Εκείνη συνέχισε να περπατάει προς το λεωφορείο και τον είχε προσπεράσει όταν ο Δημήτρης μουρμούρισε «ναι;». Ακολούθησε τη γυναίκα η οποία έλεγε σε όλους το ίδιο πράγμα που είπε και στον Δημήτρη για το λεωφορείο.

«Μου είπαν να σταθώ στο 134, αλλά που είναι όλοι;» είπε η γυναίκα με ειλικρινές ενδιαφέρον.

«Είναι απέναντι» είπε ο Δημήτρης.

Η γυναίκα απομακρύνθηκε στο βάθος και κάπου πήγε. Ο Δημήτρης έγραψε στο twitter για το πως η καθυστέρηση του λεωφορείου έκανε τους πάντες πιο χαρούμενους και τους έδινε ένα ειλικρινές αίσθημα «συντροφιάς». Άκουσε κάποιον να λέει «υπάρχει μία τυφλή γυναίκα». Το μπαστούνι της τον χτύπησε στο πόδι κατά λάθος.

«Συγνώμη» είπε ο Δημήτρης.

«Με συγχωρείτε» είπε η τυφλή γυναίκα και χαμογέλασε.

Ο Δημήτρης έγραψε για το συμβάν με το μπαστούνι στο twitter και συνειδητοποίησε πως είχε αρχίσει να ιδρώνει γιατί στεκόταν στον ήλιο αρκετή ώρα τώρα. Άρχισε να έχει μία αίσθηση πολύ καλής υγείας που, εκτός του όταν ήταν υπό την επήρεια ναρκωτικών, είχε να νιώσει πολλούς μήνες. Οι άνθρωποι από απέναντι άρχισαν να έρχονται από την μεριά του.

Άρχισαν να σχηματίζουν μία μικρή ουρά μπροστά από το λεωφορείο 134. Ο Δημήτρης στάθηκε πίσω από μία γυναίκα που είχε πολύ φαντασμαγορικό πρόσωπο και έμοιαζε με γάτα και ήταν σαν να μην έχει πολύ υπομονή. Μπήκε στο λεωφορείο και έδειξε το εισιτήριο του στον οδηγό.

Ένας άνθρωπος που συμπεριφερόταν και κινιόταν σαν τον Μάρκο Σεφερλή ερχόταν από το πίσω μέρος του λεωφορείου με πολύ αργό βήμα και κοιτούσε τον κάθε επιβάτη με ένα αηδιασμένο, μπερδεμένο αλλά κατά κάποιο τρόπο πολύ φιλικό τρόπο. Ο Δημήτρης κάθισε σε μία θέση και έστειλε email στη Μυρτώ λέγοντας πως θα δοκίμαζε εαν το ασύρματο δίκτυο λειτουργούσε μέσα στο λεωφορείο.

Της είπε πως το ίντερνετ δεν λειτουργούσε μέσα στο λεωφορείο και πως διάβασε την ιστορία της και αισθάνθηκε απόλαυση από «την υπερβολική σημασία που έδινε στον Γιώργο» και πως θα την ενημέρωνε εαν υπήρχαν άλλες καθυστερήσεις με το λεωφορείο.

Άνοιξε το Microsoft Word στο iphone και σκέφτηκε από που να ξεκινήσει. Σκέφτηκε να γράψει κάτι για τον Justin Bieber και πως ο Justin Bieber είναι ένα ανθρώπινο usb stick 4.0 gb χωρίς κανένας να το παρατηρεί ή να δίνει ιδιαίτερη σημασία και πως ο Justin Bieber θα έκανε συναυλίες και δεν θα είχε πόδια παρά μόνο ένα usb stick κολλημένο στον κορμό του, επηρεασμένος από το email του αγνώστου που είχε διαβάσει πιο πριν.

Μετά απέρριψε την ιδέα «Justin Bieber» και άρχισε να γράφει για σήμερα το πρωί που είχε ξυπνήσει νωρίς. Ή μήπως δεν είχε ξυπνήσει καθόλου; Μάλλον είχε προβλήματα ύπνου αλλά δεν ήξερε εαν ήταν πραγματικά προβλήματα ύπνου ή απλά ήταν μία περιστασιακή αϋπνία. Σκέφτηκε πως θα ήταν καλό να έγραφε πως αισθανόταν χάλια όταν βγηκε στο δρόμο αλλά μετά από 20 λεπτά αισθανόταν εντάξει γιατί το φως του ήλιου του έκανε καλό. Σκέφτηκε πως κοιμήθηκε δύο ώρες παραπάνω το πρωί αντί να βάλει πλυντήριο. Σκέφτηκε για το τι εικόνες κοιτούσε στην τζαμαρία του σουβλατζίδικου και μετά που μπήκε στο Marks and Spencer και μετά που διάβασε την ιστορία της Μυρτώς, πιο λεπτομερής και πιο μεγάλη σε έκταση από την πρώτη ιστορία που είχε διαβάσει στο σπίτι του στον φορητό του υπολογιστή την προηγούμενη νύχτα.

Σκέφτηκε πως θα μπορούσε ο ίδιος να γράψει μία ακόμη πιο λεπτομερής ιστορία από την ίδια την ιστορία της Μυρτώς αλλά όμως κατά κάποιο τρόπο την ίδια ιστορία, απλά ακόμα πιο μεγάλη και πιο λεπτομερής.

Άρχισε να πληκτρολογεί μία εξήγηση για ποιο λόγο στάθηκε έξω από το κατάστημα του Γρηγόρης Μικρογεύματα. Μετά σκέφτηκε πως δεν υπήρχε κάποιος φανερός λόγος για να εξηγήσει για ποιο λόγο στεκόταν εκεί κι έτσι έσβησε αυτό που είχε γράψει. Μετά άρχισε να γράφει μία λεπτομερής περιγραφή για το τι βρισκόταν πάνω στον πάγκο με τα φαγητά στο κατάστημα Γρηγόρης Μικρογεύματα. Αλάτι, πιπέρι, πιρούνι, χαρτοπετσέτες, τασάκια, καλαμάκια, μικρά πιρουνάκια, κουταλάκια, ζάχαρη, γαλατάκια, μαύρη ζάχαρη, κανέλλα.

Πήγε στην τουαλέτα, στο πίσω μέρος του λεωφορείου. Φαντασιώθηκε να ψάχνει τα μπούτια της Μυρτώς και να σταματάει πριν ακόμα εκείνη ξυπνήσει. Μετά από λίγο την ακουμπούσε ακόμη πιο σκληρά μέχρι που η Μυρτώ ξύπνησε και εκείνος έκανε πως την ακουμπούσε απαλά ξανά.

Γύρισε στη θέση του.

Το λεωφορείο δεν είχε ξεκινήσει ακόμη. Είχε περάσει μία ώρα. Κάποιοι έλεγαν πως σε λίγο θα ξεκινούσαν. Η ώρα ήταν τρεις και σαράντα το μεσημέρι. Μετά από 891 λέξεις, κυρίως για την μουσική που θα άκουγε όταν θα έφτανε στο σπίτι της Μυρτώς, διάβασε στο iphone ένα απόσπασμα από αυτό που είχε γράψει:

Ο Γιώργος θυμόταν που καθόταν δίπλα στον Κώστα όταν πήγαινε στο γυμνάσιο, μέσα στο λεωφορείο και άκουγε μουσική από τα ακουστικά του. Πηγαίνανε εκδρομή με το λεωφορείο και κοιτούσαν κάτι αγελάδες από το παράθυρο. Σκέφτηκε πως στο μέλλον θα ύπαρχει κάποιος που θα λέγεται Justin Bieber και θα είναι ξαπλωμένος σε ένα κρεβάτι και κάποιος θα τον βγάλει μία φωτογραφία που θα ακούει μουσική και κάποιος άλλος θα στείλει ένα email στο κινητό του Δημήτρη, ενός τύπου που θα περιμένει στα ΚΤΕΛ επειδή το λεωφορείο του θα έχει αργήσει επειδή οι δρόμοι είναι μπλοκαρισμένοι για κάποιο απροσδιόριστο λόγο και εκείνος ο Δημήτρης θα σκεφτεί πως ο Justin Bieber είναι ένα συνηθισμένο, ανθρώπινο usb stick και κάνει συναυλίες και τουρνέ ανά τον κόσμο αλλά δεν έχει πόδια παρά μόνο το πλαστικό στέλεχος του usb stick το οποίο και χρησιμοποιεί σαν πόδι.

    Μετά ο Γιώργος θυμόταν κάποιο μελλοντικό στίχο από ένα τραγούδι του Justin Bieber που έλεγε:

 «Μην κλαις, τα ταττού σου είν’ ωραία, βάζε Bepanthol

Κάθε μέρα

Και το δέρμα σου θα είναι

Αθάνατο».

    Μετά ο Γιώργος σκέφτηκε να έτρωγε πράσινα στρείδια και αχινούς με τους γονείς του στη Μίλατο αλλά δεν μπορούσε να θυμηθεί το όνομα της ταβέρνας. Ο Γιώργος ξανακοίταξε μερικές αγελάδες από το παράθυρο και μετά από λίγο οι αγελάδες έπαψαν.

    Ο Δημήτρης σταμάτησε να διαβάζει αυτό που έγραψε και πρόσθεσε

Ο Γιώργος πήγε μέχρι το τέλος του λεωφορείου και φαντασιώθηκε να ψάχνει τα μπούτια της Μυρτώς και μετά από λίγο σταμάτησε.

    Διέγραψε το μισό από το κείμενο και πρόσθεσε πως το πρόσωπο της γυναίκα με τα άσπρα μαλλιά ήταν τεράστιο σαν πίτσα φάντασμα.

Καθώς πληκτρολογεί την παραπάνω πρόταση για την γυναίκα με τα άσπρα μαλλιά συνειδητοποιεί πως υπάρχει μία συγκεκριμένη ασάφεια και μία αυξανόμενη μη-συνδεσιμότητα μεταξύ της πραγματικής εμπειρίας και του γραψίματος της στο iphone.

Σκέφτεται να κάνει ελαχιστοποίηση το Word και να κοιτάξει το ίντερνετ που τώρα δουλεύει. Γράφει πως κάνει ελαχιστοποίηση το Word και πως κοιτάει το ίντερνετ στο twitter και μετά κάνει ελαχιστοποίηση τον explorer και γράφει στο Word αυτό που μόλις έκανε στον explorer.

Σκέφτεται εαν έχει κάποια συναισθήματα για την πρόταση που μόλις έγραψε. Σκέφτεται να γράψει κάτι για την τουαλέτα στο πίσω μέρος του λεωφορείου. Γράφει κάτι για την τουαλέτα στο πίσω μέρος του λεωφορείου. Αισθάνεται σαν να ζει πέντε λεπτά πιο μπροστά από τον εαυτό του στο μέλλον. Το γράφει αυτό και μετά το διαβάζει και το σβήνει γιατί θυμάται πως το έχει ξαναγράψει σε κάποια άλλη ιστορία.

Θυμάται ένα θεώρημα για ένα αντικείμενο το οποίο χωρίζεται για πάντα στα δύο αλλά ποτέ δεν εξαφανίζεται ολοκληρωτικά. Σκέφτηκε την δεύτερη φορά που πήγε στην τουαλέτα στο πίσω μέρος του λεωφορείου και σκέφτηκε το πρόσωπο της γυναίκας με τα  άσπρα μαλλιά και αναρωτήθηκε εαν είχε γράψει κάτι γι’ αυτό και μετά είδε πως είχε γράψει κάτι γι’ αυτό. Αναρωτήθηκε πόσες φορές είχε επισκεφτεί την τουαλέτα στο πίσω μέρος του λεωφορείου. Αναρωτήθηκε από πότε τα λεωφορεία έχουν τουαλέτα στο πίσω μέρος τους και το έγραψε.

Σκέφτηκε πως ένα όμορφο πρόσωπο πάντα τον έκανε να αισθάνεται ωραία και μετά αναρωτήθηκε εαν το πρόσωπο της Μυρτώς τον έκανε να αισθάνεται ωραία πλέον και αν δεν την ήξερε καθόλου άραγε τότε θα τον έκανε να αισθάνεται ακόμα πιο ωραία και μετά προσπάθησε να θυμηθεί πως αισθάνθηκε την πρώτη φορά που είδε το πρόσωπο της Μυρτώς.

«Το λεωφορείο περνάει τον Άγιο Μηνά τώρα σκέφτηκε και το έγραψε αμέσως καθώς το λεωφορείο περνούσε τον Άγιο Μηνά» σκέφτηκε ο Δημήτρης και κοίταξε την οθόνη του τηλεφώνου του που μέσα της αντανακλούσε το φως του ήλιου και μερικά άλλα πράγματα όπως κτίρια και τον ουρανό.

~0~

    Ο στέλιος παπαγρηγορίου έχει γράψει τρεις νουβέλες, δύο συλλογές διηγημάτων και ένα μικρό βιβλίο με ποιήματα, τα περισσότερα από αυτά θα τα βρείτε εδώ : http://steliospapagrigoriou.blogspot.gr/.

Η τελευταία του νουβέλα με τίτλο «Γούντι Άλεν» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λούμπεν.