Λεωνίδας Χρηστάκης

Το πνεύμα της μποτίλιας – Τα Σκοινιά και … οι άλλοι

Τηλεγράφημα που έστειλε ο Λεωνίδας Χρηστάκης στην ΤΡΥΠΑ στις 20/6/1980 από τις φυλακές Κορυδαλλού όπου βρισκόταν προφυλακισμένος.

Λέων Χρηστάκης, το πνεύμα της μποτίλιας

Ένα πλάσμα ψηλόλιγνο, νεανικό, αεικίνητο, γεμάτο Einbildungskraft. Θεωρείται ον πολύ έξυπνο και σκανδαλιάρικο. Έχει μεγάλες ομοιότητες με διάφορα κακοποιά και βλαβερά πνεύματα (σάτυρους, αφρίτ, καλικάντζαρους, τζίνια, οξαποδώ και σατανάδες) όμως σε αντίθεση με όλες αυτές τις πανούργες creatures εκείνος παραμένει μεγάθυμος, πράττοντας ενίοτε το καλό. Βεβαίως, του αρέσει να παίζει με τους φόβους και τις ανησυχίες των ανθρώπων, να τους τσιγκλάει και να τους φτιάχνει κασκαρίκες, ορέγεται δε να διεισδύει στην ενδότερη χώρα του καθενός, την ψυχή.

Έχοντας το σύνδρομο «Ρασομόν», ότι η αλήθεια είναι πολυεπίπεδη και πολύπλευρη, θέλγεται να εκθέτει τις διαφορετικές της οπτικές. Αρέσκεται να ξεσηκώνει τα μυαλά των ανθρώπων, να μεταφέρει νοερά κάποιους εν υπνώσει σε μακρινές πολιτείες και να διασκεδάζει βλέποντας την έκπληξη και την αμηχανία τους, όταν, μεταφορικά, εκείνοι ξυπνούν.

Τέλος, διατελών εν πλήρει συνειδήσει διαστρέφει, κονιορτοποιεί, ανατρέπει και υπονομεύει την Ιστορία καθώς και όλες τις ιστορίες του κόσμου, τοποθετώντας αόρατες βραδυφλεγείς βόμβες στο οικοδόμημα της ονομαζόμενης «σύγχρονης σκέψης».

Επιχαίρει από τώρα για τον ιστορικό του μέλλοντος που θα στριφογυρίζει μάταια σε λαβυρίνθους με μπερδεμένο και κομμένο το κουβάρι της εξόδου.

Στο Μεσαίωνα, ένα τέτοιο ελευθέριο πνεύμα θα είχε υποστεί δημόσια καύση, είτε θα είχε απαγχονιστεί, ανασκολοπιστεί ή έστω καυλοκοπηθεί, όμως για τύχη αγαθή διάγει βίο ελεύθερο χάρις σε κάποιες αδυναμίες του σύγχρονου συστήματος καταστολής…

του Τέου Ρόμβου