Μάκης Βαφάκης

Ίσως ο λόγος που αυτοχτόνησε η Μέριλιν Μονρόε

Την ευτυχία & τον έρωτα που ζούσαµε στη Νέα Υόρκη το 1954 εγώ & η Μέριλιν ήρθε να µας τα χαλάσει ένας τυχοδιώκτης & αδίσταχτος Έλληνας φωτογράφος. Αυτός λοιπόν ο τσαρλατάνος µας τράβηξε µια πόζα, που η δική µου φάτσα δέσποζε της φατσούλας της αγαπηµένης µου -& αυτή η φωτογραφία δηµοσιεύτηκε πρωτοσέλιδη στους Νιού Γιόρκ Τάιµς. Η Μέριλιν, θεωρώντας προσβλητικό & υποτιµητικό το να κυριαρχώ εγώ στη φωτογραφία & αυτή να ‘ναι σε δεύτερο πλάνο, βγήκε έξω απ’ τα ρούχα της & φυσικά µε παράτησε, γιατί υποψιάστηκε ότι υπήρχε δικός µου δάχτυλος.

Στο τελευταίο γράµµα της που πήρα ποτέ, µου έγραφε σε οργισµένο ύφος ότι αισθάνεται φοβερά απογοητευµένη & ότι πλέον η ζωή της έχει πάψει να ‘χει νόηµα.

Υποθέτω ότι ίσως αυτή η µοιραία φωτογραφία να υπήρξε & ο λόγος της -µετ ‘ ου πολύ- αυτοχτονίας της.

Η 375

Η Τζένη έχει πράσινα µάτια, αρκετά σπυρά-

κια στα µάγουλα & δυο καβλόσπυρα κάτω

απ’ την αριστερή άκρη των χειλιών.

Η Τζένη έχει τεράστια, γαλακτερά στήθη

& άγρια, κατσαρά µαλλιά.

Η Τζένη γεννήθηκε, µεγάλωσε & µένει στη

Θεσσαλονίκη.

Η Τζένη σπουδάζει βιολογία.

Η Τζένη έχει µια αδερφή & δυο γονείς.

Η Τζένη λέγεται Πολυξένη.

Η Τζένη έχει ονειρικούς οργασµούς -πολ-

λαπλούς, αφηνιαστικούς, Κουπερικούς, υστε-

ρικούς.

Η Τζένη κάνει διονυσιακά τσιµπούκια &

τα παίρνει όλα µέσα.

Ω! αγαπώ πολύ την Τζένη.

Καταραµένη πόλη, καταραµένοι κώλοι.

Η Τζένη ζωγραφίζει.

Η Τζένη γράφει ποιήµατα.

Η Τζένη είναι αρκούντως έξυπνη.

Η Τζένη λέει ψέµµατα.

Η Τζένη λέει ότι δεν είναι η Τζένη.

Η Τζένη είναι µανιοκαταθλιπτική.

Η Τζένη φοράει κόκκινο σουτιέν και µαύ-

ρη κυλότα.

Η Τζένη τραγουδάει ρεµπέτικα.

Η Τζένη είναι υπεργυναίκα.

Η Τζένη είναι U.F.O.

Η Τζένη αγαπάει τα λουλούδια.

Η Τζένη είναι κατάφαση.

Η Τζένη είναι άρνηση.

Η Τζένη είναι µηδέν.

Sweet Jane, Lady Jane, Jane Fonda, µελι-

τζάνα.

Η Τζένη είναι οι εργάτες των Αστουριών &

οι ανθρακωρύχοι του Νιούκαστλ.

Η Τζένη είναι το µωβ.

Η Τζένη είναι η Αλβανία & η Ταϊλάνδη.

Η Τζένη είναι ο Κέβιν Κίγκαν.

Η Τζένη είναι ροδάκινο.

Η Τζένη είναι ο αριθµός τηλεφώνου του

αρχηγού της Κα-Γκε-Μπε.

Η Τζένη είναι το πέντε.

Η Τζένη είναι το έξι σπαθί & το έξι-πέντε.

Η Τζένη είναι οι Stiff Little Fiηgers.

Η Τζένη είναι το ταβερνάκι στο δρόµο µε

τα καµπαρέ, στο λιµάνι.

Η Τζένη είναι βουλευτής επικρατείας.

Η Τζένη είναι ξαδερφάκι του Ρεµπό &

διαφήµιση της ‘Αµστελ.

Η Τζένη είναι γλυκό νες καφέ χωρίς πα-

γάκια.

Η Τζένη είναι ιµάµ µπαϊλντί.

Η Τζένη είναι κόκκινο τριαντάφυλλο πλα-

στικό.

Η Τζένη είναι το ρεφρέν του «Memory

Motel».

Η Τζένη είναι γόπα από Μάρλµπορο.

Η Τζένη είναι το εξώφυλλο του «Φαντάζιο».

Η Τζένη είναι η Μαρία Σνάιντερ.

Ω! καλοί θεοί που µ’ οδηγήσατε στο δρόµο

της καλής µου.

Η Τζένη δε µου συγχώρεσε ποτέ ότι πήγα

µε τη Βαρβάρα.

Η Βαρβάρα είναι η 376.

Η ‘Ανκε η 377.

Η Τζένη είναι η κάθε γυναίκα.

Όλες οι γυναίκες είναι η Τζένη.

ΑΙΙ tomorrow’s parties

Αύριο οργάνωσα ένα ονειρεµένο παρτάκι, που, εχτός απ’ τους υψηλούς καλεσµένους µου, παρευρέθηκαν & άλλοι έσχατοι παράγοντες του διεθνούς τζετ σετ, όπως ένας Πόντιος, που µας δήλωσε ότι τον έλεγαν Πιλάτο, κάποια Μπιάνκα απ’ τη Νικαράγουα & διάφοροι άλλοι λαϊκοί & κληρικοί.

Εµπασηπεριφτώσει στο πάρτι αυτό έγιναν & πολλά & καλά, το χρώµα δε που κυριάρχησε ήταν το ασηµί, µε ανταύγειες κίτρινο του γιασεµιού & εν προκειµένω, ο Ντελόν εµφανίστηκε παρέα µε κάποια ψόφια, ψοφίµι αληθινό, & φοβερά ωραίος παραδόξως, σε σηµείο που δεν τον αναγνωρίζαµε, µας κουβάλησε δε & κάποιο γέρο Κινέζο, που µας έψησε στα κάρβουνα ότι ήταν ο Τσαγκ Κάι Σεκ & ότι τους είχε δουλέψει όλους µε µεράκι ότι πέθανε & πως σύντοµα θα σας έστελνε απαξάπαντες στο σταυρό για τα έκτροπα που κάναµε, ενώ ηκυρία Θάτσερ, που έσκασε µύτη µ’ ένα ελεεινό, τριµένο τζίν (µε σόδα) & κονκάρδα «Rock against Thatcher» δεν άφησε κοψίδι για κοψίδι όρθιο, εχτός του ότι καψουρεύτηκε επιτόπου τον Αραφάτ, που µε ειδοποίησε όµως έγκαιρα ότι δε θα µπορούσε να παρευρεθεί. Ακόµα, εµφανίστηκε ο Αρτό µε τη µουτσούνα του Πολάνσκι & ο Πολάνσκι µε τη µάσκα του δράκουλα, ο δε δράκουλας ήρθε χωρίς µάσκα, µ’ αποτέλεσµα να γίνει µεγάλη σύγχιση προσώπων. Εξάλλου, ο Τζέγκερ έκανε απ’ την αρχή µέχρι το τέλος του πάρτι πίπες από ξύλο καρυδιάς στον ‘Αιαν Ντιούρι (εµένα µου ‘καναν πίπες η Νίκο & η µαντάµ Τριντό, εναλλάξ), ο δε πάπας των καθολικών ξέσκιζε κάτι κοκτέιλς παρέα µε τον πάπα του υπαρξισµού, όστις εγέρθη προς στιγµήν εκ του τάφου για τις ανάγκες της εικόνας, ενώ ο Βλαχέσα συζητάγαµε τις τελευταίες λεπτοµέρειες για πραξικόπηµα στη Μολδοβλαχία µε τον Αγιατοβλάχ Χοµεϊνί, που λίγο πριν χαριεντιζότανε µε το συνάδελφο τον Μπουκόβσκι, που ‘χε ξεσκιστεί στους ντοµατοχυµούς.

Έγιναν & άλλα ευτράπελα & κοινότυπα σ’ αυτό το παρτάκι, αλλά στις δύο η ώρα πλάκωσε οι µπάτσοι & µας το χαλάσανε, µάγκωσαν δε µερικούς πονηρούς που ρουφούσες κάτι δυνατές πρέζες & κάτι άλλους που σούταραν γκολ κάργα παραµύθα, ενώ εµένα µ’ έδεσαν µε το αιτιολογικό ότι για τις ανάγκες του πάρτην είχ’ αρπάξει την έπαυλη ενός ζάπλουτου κοιλαρά οµοφυλοέµπορου ζωόφιλου, χωρίς µάλιστα να τον προσκαλέσω.

Ερωτικό μανιφέστο ταχυδρομικώς

«.. Πανέμορφε έρωτά μου, ηδονικό ουρανομήκες αστέρι, υπέρτατε Θεέ των ζωών μου, άγιε κλεφτάκο του είναι μου, αγάπη, αγάπη, έρωτα, σ’ αγαπάω, αγάπη, σε χαϊδεύω με τη ζαχαρένια μου γλώσσα & τα μεγάλα κατακόκκινα χείλια μου, σου ρουφάω το υγρό που προέρχεται ακριβώς μέσ’ απ’ το σώμα σου & την ψυχούλα σου, σε δαγκώνω στο λαιμό, τράβα μου τα μαλλιά, σε γλύφω όπως τα παγωτά, γελάω, κλαίω, συνεπαίρνομαι, αγγίζω το θάνατο & πεθαίνω, έλα να με στείλεις έξω απ’ το σύμπαν, στους πιο ανέφικτους γαλαξίες, στους θεούς βασίλισσα, να με παίρνεις & να με ξαναγεννάς, κάθε φορά να γίνομαι & ένας νεογέννητος άνθρωπος, θα γίνω χίλιοι άνθρωποι, ένα εκατομμύριο, έλα, σε περιμένω, για να ζήσω & να πολλαπλασιαστώ…».

Μπαρμπαδιαμαντόφιδο

Κάποτε ήταν ένα φιδάκι τόσο κοινό, που δεν ξεχωρίζαμε σε τίποτα απ’ τ’ άλλα φιδάκια.

Αυτό το φιδάκι όμως σερνόμασταν κάθε μέρα στα ποικιλόμορφα μπαράκια & σουπερμάρκετ της πόλης, έχωνε την ουρίτσα του στα πολιτικά γραφεία & τις δημόσιες υπηρεσίες, αναρριχόσασταν στα ανώτατα κρατικά κλιμάκια, καμιά φορά βέβαια το πατούσανε στο κεφάλι & το κλωτσούσανε (αλλά αυτό πάντα δε σημαίνει σχεδόν τίποτα), τρύπωνες στα γήπεδα & τα ταβερνεία, σφύριζες τις ωραίες γυναίκες & τους ωραίους άντρες & τους διάφορους ξεφωνημένους, ελισσόμασταν ανάμεσα στις ουρές των στάσεων & των δημόσιων ουρητήριων, έχυνες δηλητήριο δεξιά, αριστερά, μπρος πίσω, πάνω, κάτω (δίκην σπέρματος), έμενε ναρκωμένο στους κακούς καιρούς, άλλαζε χρώματα, δέρματα & στρώματα στις εκάστοτε περιπτώσεις, κυοφορούσατε όφεις & εγκυμονούσες κινδύνους, γενικά ήταν ένα ερπετό με τα όλα του, ακριβώς σαν όλα τ’ άλλα ερπετά της εχιδνωνίας της ψεύτρας – χαριτωμένης & ανθρώπινης μορφής, αλλά σιχαμερής, γλοιώδους & εμετικής υφής.

Το ζώο αυτό είχε μπάρμπα το φιδάκι το Διαμαντή.